BoyukMillet.com Türkçe Biz yanmasaq vətən yanar
Azerbaycan Cumhurbaşkanı adına 13 Mart’ta Cumhurbaşkanı Yardımcısı Hikmet Hacıyev’in katılımıyla bir grup medya ve sivil toplum örgütü lideri, bloger ve kamu aktivisti Ağdam bölgesini ziyaret etti. Bilindiği üzere Ağdam geçen yıl 20 Kasım’da kurtarıldı. Ağdam’ı ziyaret etme fırsatı için Gökteki Tanrı’ya, yeryüzündeki durumumuza, Başkomutanımızın önderliğindeki muzaffer Silahlı Kuvvetlerimize minnettarız. Şehitlerimizi rahmetle anıyor, yaralı gazilerimizin iyileşmesi ve kayıplarımızın bir an önce ailelerine kavuşmamaları için Allah’a dua ediyoruz.
Ağdam’a giderken önce şükran ve takdir duygularım dile geldi, sonra Ağdam zamanlarının tanımını ve ilahisini hatırladım. Ve… işte buradayız, şehir ya da daha doğrusu şehir mi diye sormalıyız: şehir merkezi desen, atom bombasının atıldığı Japon şehirlerinden daha kötü, Hiroşima ve Nagazaki’den daha kötü. O görkemli şehrin taşı taş üstünde kalmamış… Devlet başkanının tam ifadesiyle, sanki buradan vahşi bir kabile geçti, evet, vahşi bir kabile! “Moderniz, çağdaşız” diyen Ermeniler, zihinsel ve davranışsal olarak vahşi, iyi silahlanmış, hem de tepeden tırnağa silahlanmış … Üstelik o aşiret kafalı, modern silahlı Ermeniler, savaş sırasında Ağdam’ı yok etmediler, işgalden sonra yıllardır şehri yerle bir ettiler. Böylece maksatlı, iyi düşünülmüş, planlı, rahat yıkıcı bir süreç gerçekleştirdiler. Herşey bir yana: kütüphaneleri yok ettiler, Drama Tiyatrosu’nu yıktılar … – Peki, nerede uygarlıkları? Kültürün “k” harfinden haberdar olanlar kütüphaneleri ve tiyatroları yok eder mi?
Bu, Ağdam’ı ilk ziyaretimdi.
Ağdam!
Karabağımızın Ağdam’ı …
O şehri inşa ettiğimizde ona Ağdam dedik … İşgalciler 27 yılda oraya siyah bir çatı yaptılar. Beyaz evler yaptık, Ermeniler yok etmekle yetinmediler, yok etmediler, siyah çatı olarak kullandılar…
Antik çağda, kültürlerin beşiğiydi Karabağ, Karabağ kültürlü insanların ikamet ettiği yerin, bölgenin karşılığıydı; Köksüzlerin başarısız hali, hiçbir geçmişi ve geleceği olmayan bir devletin silahlı kuvvetleri tarafından bir kültür şehri olan Ağdam şehrinde bir taş bile dikmeğe yetmedi… Evet, bu bilinen bir gerçek, evet, çok şey söylendi , çok şey yazıldı, ancak tekrar söylenmemeli veya yazılmamalı mı?
Ağdam’a yaptığımız ziyarette paylaştığımız fotoğraflara farklı ülkelerden dost ve aydınların tepkileri ile tanışıyorum ve Karabağ’da söylenenlerin, yazılanların ve gösterilenlerin kalplerde, anılarda, yeni adreslerde yer aldığını bir kez daha görüyorum. derler ki, ders çıkarmamız gerekiyor…
İşgal sırasında söylediklerimiz, yazdıklarımız ve gösterdiklerimiz başka, şimdi ise başka. Ağlamıyoruz, dedikleri gibi, salt gerçekleri gösteriyoruz: bakın vahşetin üstesinden nasıl geldik! Zor, ama görkemli bir zaferdi!
Evet, geriye sadece Ağdam şehri kaldı. Elbette Ermeni izlerini silmek mümkün olacak – mayınlar temizlenecek, yollar ve diğer altyapılar restore edilecek, planlı bir şehir inşa edilecek ama 30 yıl değil, ama 300 yıl sonra da unutamayacağız nelerin olduğunu. Ağdam’ı kara bir çatıya dönüştürmek gibi aşağılayıcı eylemler gerçekleştirmiş Ermenileri utandıracağız. Utanmaya mahkum bir düşmanımız olacak! Devlet, halk, toplum, kişi… farketmez, yolu, evi, mezarlığı, kütüphaneyi, tiyatroyu, camiyi yıkanlar… hayatlarının geri kalan kısmında utançtan kaçamazlar.
O yollar bir zamanlar ümide, güvene, sevgiye götürüyordu bizleri…
Bu yollar ekmeğe ve işe götürüyordu bizleri – tahrip olmuş, büyümüş yollar …
Işığa, geleceğe götüren yollar – Tankların, büyük ölçekli teknik araç ve gereçlerin yoldan çıkardığı Ağdam’ın yolları…
Artık sadece karanlık yerleri gören Ağdam’ın evlerinde bebek çığlıkları duyulacak! Az kaldı…
O evlerde şenlikler yapılırdı ve uzun bir kış gecesinde komşular yorgunluk hakkında tatlı sohbetler yaparlardı…
Misafirler de ağırlanırdı, masalar açılırdı …
O evler canlıydı… O evler yine canlı olacak…
O mezarlıklar bir tabela bahçesiydi …
O mezarlıkta Ağdam halkı hem fısıltı hem de çığlık atarak ağladı, oradaki akrabalarıyla başları derde girdi …
O kütüphanede çok değerli kitaplar vardı …
O kütüphanede halkların dostluğunu yücelten eserler vardı…
O kütüphanede kitabın tanıttığı gençler vardı, o tanıdıklardan kader birlikleri vardı…
O tiyatronun açılışı bir düğündü …
Alkışlar… tebrikler … o tiyatroda yıkılan duvarların taş hatırası …
O tiyatronun duvarları yoğun bir eğitime tanık oldu … o tiyatroda nasıl performanslar sergilendi…
Gösterilerin hazırlığı sırasında yere ter döküldü… Daha sonra Ermeniler kan döktü …
O tiyatrodaki sanatçılara çiçek verildi … Ermeniler tiyatroya çiçek yerine kurşun getirdiler …
O Cuma camisinde dualar edildi, Allah’a hamdü senalar okundu …
O camide insanlar iyiliğe, barışa, dostluğa ve kardeşliğe çağrıldı …
O yollar, o evler, kütüphaneler, tiyatrolar, camiler – restore edilebilecek, herşey eskisinden daha güzel olacak, ama haksız yere maruz kaldığımız savaşın hafızamıza ve hayatımıza açtığı ağır yaralar iyileşecek mi?
Başarısız olan devletin aptal siyasi ve askeri liderliği, bu yolların tarihe ve hafızaya çıkacağını anlamadı…
O evler yapılacak, şehirler güzelleştirilecek, o evlerde doğan bebekler şehit ve kahramanların isimleriyle büyüyecek, Karabağ anısıyla canlanacak …
O kütüphanelerde yine sıcak günler başlayacak ve bu sefer Ağdam’ın karanlık günlerini ve savaşın dehşetini yansıtan pek çok kitap olacak raflarında…
O tiyatrolarda yine oyunlar oynanacak, ne kadar görkemli sahneler olacak, muzaffer ülkenin gururu sanatın estetik değerleri ile evrenselleşecek ve her yöne yayılacaktır …
O cami, ezan sesiyle yeniden uyanacak, bir namaz yeri olacak, bir dua yerine dönüşecek, her cuma, her namazda şehitler anılacak …
Her halükarda, Ermeniler kaybettiklerimiz üzerine yeni bir gelecek inşa ederken, kazandıklarının bedelini ödeyecek, güven, sadakat, dostluk ve komşuluktan sürüklenecektir…
Ağdam. 2021 … Bu dünya tarihçileri için gerçek bir deneyim: “Eski çağlardan XX-XXI yüzyıllara vahşi bir kabile sürüklemek mümkün olsaydı, müreffeh bir şehirde canavarla nasıl davranırdı?” Ermeniler tarihçilerin, etnografların, sosyologların, bilim adamlarının ve sanatçıların “menüsüne” cevabını verdiler …
DEVLETİMİZ YOK OLMASIN!
BAYRAKIMIZ DAİM YÜCELERDE OLSUN!
