İmzalar

Öləndə məni çağır Bir az oturub,gülək ! Bu vaxt bizi öldürür, Biz də vaxtı öldürək ! Aparmağa yükün çox, Qoy,bir az mən boşaldım ! Deməsinlər bu üzdən, O,üzə çox daşıdın ! Nəyin var tök başından, Boşalt qəlbini,bosal ! Ən gözəl şəkil seçək O, nisyə mərmər daşa ! İstilər soyuq gəlir, Yandır kağız şəklini ! Sonra nəvən cıranda, Oğul kəsməsin əlin …

Evdən çıxanda içimdə qəribə bir hiss var idi. İntuisiyam məni bu günə qədər hələ aldatmayıb. Ölümü hiss edirəm…  Nə zaman bu bəd duyğu ürəyimi sıxmağa başlasa, kiminsə ölüm xəbərini eşidirəm. Bəzən zarafatca adıma ölüm mələyi deyirlər. Əstəğfirullah, lənət sənə kor şeytan, mən cənab Əzrayıl kimi güclü ola bilmərəm axı. Adam kiməsə bəd xəbəri güclə verir, o ki, qaldı “Vaxtdır gedək, …

Əlimdən tuta bilmədin,ölümdə əl vermir hələ! Adam olumun içindəgecə-gündüz ölür belə! Yayın yağışı çox oldu,yaz da yedi yay payımdan! Göydə bulud ağlamazdı,ağladı iç harayımdan! Ağ ciyərimin havasıylaüzümü tutdum payıza. Ayrılıq düşərgəsindənsözü ötürdüm kağıza! Bu durnalar hara uçur,qoşarmı məni köçünə?! Qəriblik örtə üstümü,qərib səsinə keçinəm…! Uşaq vaxtı çiçək dəribəlimi qana boyadım! Özümdən elə doymuşam,İlahi ! Səndən doymadım!Əlimdən tuta bilmədin,ölümdə əl vermir …

Tez-tez yadıma uşaqlıq illərim, analı günlərim düşür. Bir də az sonra qələmə alıb nəqil edəcəyim əhvalatı daha çox xatırlayıram. Xatırladıqca utanıram, utandıqca isə özümə əsəbləşirəm.Axı niyə? Nədən? Hansı səbəbdən? Niyə axı mən beş cümlə qurub fikrimi izah edə bilmədim. Əvəzinə aciz kimi, qorxaq kimi, uşaq, bəli-bəli uşaq kimi ağladım. Çox aciz görsənirdim. Aman tanrım, kaş indiki düşüncələrim o zaman olardı. …

Köhnə asılqandı dar ağacları, Şahın fərmanları asılır hər gün. Tökür nallarını nallı çiçəklər, Üzəngi çiçəklər basılır hər gün. Qalxan çiçəklərin boyları qalxmır! Havamı? Hava da çiçək havası… Çörək adamları döyüşdən gəlir, Gedir küçələrdə çörək davası. Sərkərdə çiçəklər əli yalındı, Tarix döngəsində düşüb tacları. Döyüş günündədi çiçək adamlar, Hər gün çiçəkləyir dar ağacları. Paşa Talıblı