Halaypozanlar – Nadir Qocabəyli yazır

Qanunlar bizimlə güclüdür – biz də qanunlarla…

(Demosfen – yunan filosofu)

Bakı şəhər icra hakimiyyəti “Milli Şura”ya piket keçirmək üçün icazə verib. Bildiyimiz kimi, qanunla piketdə iştirakçıların sayı 50 nəfərdən artıq ola bilməz. Piketçilər təyin olunan yerdə gediş-gəlişə mane olmamalı, nəzərdə tutulan şüarlardan kənara çıxmamalı, özlərini tərbiyəli aparmalı, söyüş söyməməli, dava-dalaş salmağa, asayiş keşikçiləri ilə qarşıdurmaya cəhd etməməli, səsgücləndiricilərdən qanunda nəzərdə tutulmuş qaydada istifadə etməli, müəyyən olunan bir saat ərzində tələblərini, şüarlarını səsləndirib, sakitcə dağılışmalıdırlar.

Qanun belə tələb edir və bu tələblərə riayət etmək hər bir vətəndaşın borcudur. Əgər vətəndaş ictimai-siyasi fəaliyyətlə məşğul olursa, hər hansı siyasi qurumu təmsil edirsə, hakimiyyətə iddialıdırsa, nəinki qanunları pozmağa cəhd etməli və vətəndaşları da buna təhrik etməli, hətta qanunlara əməl olunmasında ikiqat maraqlı olmalıdır. Çünki gələcəkdə hakimiyyətdə təmsil olmaq planı var və əgər indidən qanunları yerinə yetirməzsə, vətəndaşları intizamsızlığa, iğtişaşa sövq edərsə, iqtidar olacağı təqdirdə özü də bunu tələb edə bilməyəcək. İnsanlar haqlı olaraq irad tutacaqlar ki, bəs niyə özün vaxtında qanunlara əməl etmirdin?

Ancaq əfsuslar olsun ki, bir çox müxalifətçilər bu sadə həqiqəti dərk etmir, sadə vətəndaşları 50 nəfərlik piketə tamaşa etməyə səsləyir, sosial şəbəkələrdən, özlərinə aid və xaricdən müəmmalı çirkli pullarla maliyyələşən media orqanları vasitəsilə əhaliyə çağırışlar edərək böyük izdiham toplamağa çalışırlar. Bütün bunlar göstərir ki, radikallar qətiyyən qayda-qanun, ölkədə sabitlik, əmin-amanlıq olması, hakimiyyətə dinc yolla gəlmək tərəfdarı deyillər. Onlar hər vəchlə qanunları, asayişi pozmağa, iğtişaş, xaos, qarmaqarışıqlıq yaratmağa, özləri kimi destruktiv-ekstremist insanları, kriminal ünsürləri bu prosesə cəlb etməyə, situasiyanı nəzarətdən çıxarıb idarəolunmaz hala gətirməyə cəhd göstərirlər. Onların ən böyük arzusu ölkədə vətəndaş qarşıdurmasının yaranması, qan tökülməsidir ki, bundan istifadə edib hakimiyyəti günahlandırsınlar, əhalini hökumətə qarşı qaldırsınlar və öz çirkin niyyətlərinə çatsınlar.

Dövlətimizin ali qanununda hər bir vətəndaşın hakimiyyətdə təmsil olunmaq hüququ aydın göstərilib, ancaq bunun yolu birmənalı olaraq dinc yol, yəni seçkilərdir. Hakimiyyəti seçkidən kənar hər hansı üsulla ələ keçirmək cinayətdir. Ölkədə aranı qarışdıraraq, dağıntılar törədərək, iqtisadiyyatı, ölkə əhalisinin həyat ritmini iflic hala salaraq, ən nəhayət, insanların qanının tökülməsiylə nəticələnən insidentlər yaradaraq hakimiyyətə can atmaq, şübhəsiz, “çirkin niyyətdir”.

Bizim indiki radikal müxalifət bu üsuldan yaxın tarixi keçmişimizdə bir neçə dəfə istifadə edib və damağında şirə yeri qalıb. Onlar dəfələrlə xalqı küçələrə, iğtişaşlara çağıraraq, özləri bu prosesi kənardan izləyiblər. Sadə insanların qanı tökülən, başı əzilən, həyatı təhlükə altına düşən hadisələrdə bu siyasətbazların burnu da qanamayıb və xalq haqlı olaraq onları qınayıb. Onların vicdanında aldadıb təhlükə altına, ölümə göndərdikləri yüzlərlə günahsız insanın qanı var.

Bu gün də öz xislətlərindən əl çəkmir, yalnız özlərinin yaxşı nəfəs ala biləcəyi “bakterioloji” bir mühit yaratmaq istəyirlər. Elə bir mühit ki, küçələrdə silah səsləri eşidilsin, gədə-güdələr at oynatsın, namuslu insanlar təhqir olunsun, vətəndaşları çörək növbələrində döysünlər, hərə başına bir dəstə adam yığıb mitinq keçirsin, ağzına gələni danışsın, kütlə qarşısında “hitlersayağı” köpüklü çıxışlar etsin.

Elə ki bunlara seçkidən danışırsan, əlli bəhanə gətirirlər. Çünki seçki keçirmək, onda iştirak etmək, onu idarə etmək, qələbə qazanmaq, yaxud məğlub olub bunu etiraf etmək böyük siyasi mədəniyyət tələb edir. Həm də təkcə siyasi yox ey, elementar insani mədəniyyət. Bundan başqa, seçki dağdıcı yox, quruculuq prosesidir. Bu prosesdə ağzını ayırıb boğazına güc vermək, ağlına gələni bağırmaq yox, ağıl, bilik, yaradıcılıq, çeviklik, taktika, zəhmət tələb olunur.

Bunların fikrincə, guya seçki qanunu mükəmməl deyil, nə bilim, komissiyaların tərkibi filan-bəsməkandır, səslər düzgün sayılmır-zad. Hamısı yalan və bəhanədir. Əlbəttə, əliəyri adamlar hər yerdə var, hakimiyyət də onlardan xali deyil. Ancaq sizin fədakarlığınız, işgüzarlığınız, təşkilatçılığınız, ağlınız, siyasətiniz olsa, bu ölkədə seçki vasitəsilə dəyişikliklər etmək, xalqı prosesə cəlb etmək mümkündür. Hətta qanunlar mükəmməl olmasa belə.

Şəxsən öz adıma deyirəm, ayrı-ayrı məntəqələr səviyyəsində iştirak etdiyim bir neçə seçki prosesində səslərin düzgün sayılmasına və protokollaşdırılmasına nail olunub. Onu da qeyd edim ki, bu zaman təkcə hakimiyyət tərəfdən deyil, eyni zamanda müxalifət tərəfdən də bəzi adamları ifşa etmək zorunda qalmışam.

Sizə bir mühüm məqamı da söyləyim ki, əziz oxucular, seçki komissiyalarında paritet tələb edən müxalifət özü saxtalaşdırma prosesində fəal iştirak edir. Yəni hər iki tərəfdən olan natəmiz adamlar birləşib, müəyyən şeylər müqabilində seçkiləri pozur, saxtalaşdırırlar. Buna dəfələrlə şahid olmuşam. Müxalifət seçkiyə tərəfdar cəlb edə bilmədiyini görüb, elektorat sayının süni olaraq şişirdilməsinə səy göstərir. Bir dəfə buna imkan vermədiyim, bülletünləri bölüşdürməyə razı olmadığım üçün hətta müxalifətçilər tərəfindən qınandım da. Nəinki qınandım, linç edildim, daş-qalaq olundum. Ailə üzvlərinin əvəzinə səs vermək və beş bülleteni qutuya salmaq istəyən müxalifətçiyə mane olduğum üçün mənimlə salamı kəsdilər. O adamlara başa sala bilmədim ki, qanunda belə şey yoxdur. Həmin müxalifətçi mənə bilirsiniz nə dedi:

“Səncə, mənim arvadım və qızım seçki məntəqəsinə gəlməlidir?”

Ona cavab verdim ki, gəlməmək hüquqları var, amma sən onların əvəzindən səs verə bilməzsən. Çünki bununla həm qanunu ciddi surətdə pozursan, həm də pis presedent yaradaraq, başqalarının da saxtakarlıq etməsinə şərait yaradırsan. Anlamadı. Bu dərəcədə sadə bir həqiqəti anlamayan adamlar hakimiyyət davası döyürlər…

Sağlam, yaradıcı, qurucu, rasional, nizamlı, sistemli düşüncədən məhrum bu insanlar seçki fəlsəfəsini anlamadıqları, onun mexanizmini qura, işini təşkil edə bilmədikləri kimi, normal kütləvi aksiyalar da təşkil edə bilmirlər. Bunlar Lökbatan qəsəbəsində ayrılmış yerdə mitinq təşkil edə bilmədikləri üçün cürbəcür bəhanələr uydururlar. Halbuki çox sadə bir həqiqət var. Əli Kərimli dəfələrlə bəyan edib ki, rəhbərlik etdiyi qurumun 60-dan artıq rayon şöbəsi var. Çox demirəm, əgər hər rayon şöbəsi mitinqə 50 nəfər çıxarsa, 3 minlik izdihamlı bir aksiya alınar. Nəzərə alsaq ki, “Milli Şura” təkcə AXCP-dən ibarət deyil, onda bu rəqəm daha da yüksək olmalıdır. Ancaq bu adamlar bu işi təşkil edə bilmirlər. Səbəbini mən bilirəm. Birincisi, bunların təşkilatçılıq qabiliyyəti sıfırdır, ikincisi o qədər yalan-palan danışıblar ki, nəinki xalq, heç öz partiyadaşları da bunlara inanıb, özünə əziyyət vermir və aksiyalara qatılmırlar. Ən böyük səbəb isə, ölkədə etiraz etmək üçün ciddi səbəblərin olmaması, əhalinin böyük bir qisminin hakimiyyətə, ölkə başçısına müxalifətdən qat-qat artıq etibar etməsidir.

Belə bir şəraitdə ən düzgün addım məğlubiyyəti etiraf etmək, silahı yerə qoymaq, ətəkdəki daşı yerə tökməkdir. Ancaq bunun üçün insanda ədalət duyğusu, abır-həya olmalıdır.

Lakin bunlar hələ də aranı qarışdıra biləcəklərinə ümid edir, bugünkü piketdən də ancaq bu məqsədlə istifadə etməyə çalışırlar. Ən yaxşı halda polislə qarşıdurma yaradıb, aləmə car çəkmək, Qərb mediasının bu haqda yazmasına, ölkəmizə təzyiq etməsinə nail olmağa çalışırlar.

Nadir QOCABƏYLİ